8. Turbulent begin

Sinds de laatste blog is er weer heel veel gebeurd en zijn er weer stappen gezet naar ons uiteindelijke doel. Het is echter niet alleen maar rozengeur en maneschijn. 

Eerst de feitjes: 

wij wonen inmiddels 6 weken in onze camper (de weken op de oprit van ons voorgaande huis niet meegerekend), staan sinds 1 april op onze “zomercamping” in Koekange én hebben de nieuwe camper ongeveer 29 dagen geleden mogen ophalen. 

Nu de omstandigheden en gevoelens: 

Aangekomen op de camping in Koekange hebben we de “oude” camper op de door ons in de winter uitgekozen plek gezet. Daarna hebben we, of eigenlijk meer Jan, met de auto de voor,- en schuurtent uit de berging gehaald zodat we die eerst konden neerzetten. Vervolgens konden we daarna wat kratten en dergelijke uit de berging halen zodat we die alvast op plek hadden. Daarna was het wachten op het o zo gewenste belletje dat de camper klaar stond. 

En ja hoor, op 4 april konden we de camper dan eindelijk ophalen. De avond daarvoor hebben we alles uit de oude camper gehaald en in de schuurtent neer gezet. Wat andere spullen in de auto. Daar gingen we dan, Jan met de camper, Coen en ik met de auto  (zodat Coen niet direct hoefde te reizen met de nieuwe camper) op naar de dealer in Rijssen. Na een ochtend met heeel veeel uitleg konden we begin van de midden “huiswaarts” (lees camping Koekange). Daar aangekomen hebben we eerst Coen op zijn gemak de camper laten verkennen en laten ruiken. Daarna hebben Coen aan de riem vast gezet in de camper omdat we nog even naar de  berging in Emmen zouden gaan om wat kratten op te halen en de camper te laten zien aan 1 van onze kinderen die daar in de buurt wonen. Maar….. 

We liepen vast in het gras. In de ochtend was er zoveel regen gevallen dat het toch al drassige gedeelte van de camping nog drassiger was geworden zodat we bijna niet weg konden komen met een zwaardere camper. Na veel vooruit, achteruit en weer met een aanloopje vooruit kregen we eindelijk weer grip en konden we wegrijden. Behoorlijk diepe sporen bleven achter en bij ons een twijfel of we niet beter een andere plek op de camping konden gaan uitzoeken. 

Nadat we uiteindelijk begin van de avond wat genuttigd hadden in een snackbar en de koelkast spullen weer opgehaald hadden bij een collega keerden we terug naar Koekange. De camper hebben in overleg met de beheerders op een stenen plateau gezet zodat we in ieder geval rustig konden slapen en konden overdenken waar we vervolgens zouden gaan staan. 

Dussss… de camper stond op de ene plek en de voortent, schuurtent met al onze spullen een eindje verderop. Jan heeft toen eerst het beddengoed opgehaald zodat ik de bedden kon opmaken. Daarna zijn we uitgeput van de spannende dag en de vele informatie die we hebben gekregen mbt de camper in een stoel geploft. Toen we besloten om ons nieuwe bed maar eens uit te gaan proberen kwamen we erachter dat we praktische spullen zoals handdoeken, tandenpoets spullen e.d. nog verderop hadden liggen. We waren zo uitgeput dat het ons niet meer boeide en zijn zo in bed gestapt. 

Na een overheerlijke nachtrust, ons nieuwe bed sliep dus fantastisch, zijn we tot de orde van de dag overgegaan en hebben we uiteindelijk de benodigde spullen in de camper opgeborgen, lees “alleen het hoognodige”. Langzaam aan verkenden we alle opberg en slimme vakken van onze camper. Wat een lux bezit is dit besefte we ons al snel. Hij ruikt ook zo lekker nieuw. 

En nu komt het: wij zijn de camper met ons en de spullen er in gaan wegen. Let op! Alleen het hoognodige lag er in, dus niet alles wat je bij je zou willen hebben als je in de camper woont. We wogen toen al 3760 kg, dus 260 kg teveel en dan wetende dat je nog niet alles in de camper hebt. 

Oeioeioei… dat was een flinke tegenvaller, een tegenslag. Jullie mogen best weten dat ik het even niet meer zag zitten, komt het dan wel goed, gaat het ons lukken om in de camper te wonen, moet ik nog meer weg doen? Ik had het begin van ons avontuur heel anders ingeschat, misschien naïef, maar toch. Daar kwamen de waterlanders, alle spanning van de laatste tijd kwam eruit. Ik probeerde mij flink te houden maar dat is niet iedere keer gelukt, de tranen bleven hoog zitten 🥹.  Jan probeerde mij uiteraard zo goed en zo kwaad op te monteren.

Maar goed, hoe gaan we dit oplossen? Wat zijn de opties? Jan gaat voor z’n C1 rijbewijs zodat we in ieder geval de camper kunnen ophogen qua gewicht en Jan met z’n C1 rijbewijs de camper mag besturen. In de tussentijd gaan we gebruik maken van een aanhanger waar al onze kleding, gereedschap en wat andere spullen in opgeborgen kan worden. Zo ontlasten we eerst het gewicht van de camper en kunnen we in ieder geval op pad. Jan is, as we speak, druk bezig met zijn theorie en zodra hij die gehaald heeft kan hij zijn rij examen aanvragen. Het klinkt simpel maar je moet het nog wel even doen. 

Ondertussen zijn bij mij de tranen weer opgedroogd, raak ik langzaamaan gewend aan ons nieuwe ritme, raken we met ons 3en gewend aan het leven op de camping en genieten we volop van de luxe van onze camper. Het is een prachtcamper en een uitstekende keus geweest om dit zo te doen. 

Het thuiswerken vanuit de camper, voortent of schaduwplek werkt ook prima. Het kan slechter 😇.

Wij kijken nu uit naar de lange weekenden die ik vrij ben zodat we heerlijk op pad kunnen met de camper en straks onze vakantie in Juni. Hoogstwaarschijnlijk heeft Jan dan nog niet zijn C1 dus gaat de aanhanger gezellig mee.

Al met al een iets ander begin als dat we gedacht hadden maar ook hier slaan we ons weer doorheen. Nu stapje voor stapje verder, we hebben nog even voordat we definitief gaan reizen dus het is goed zo. 

En Coen? Die vind het allemaal prima zolang we maar bij elkaar zijn. 

Op naar het mooie weer en tot de volgende blog 😃